Kantoor Pellikaan, Tilburg | 1952

In dit ontwerp van de eerste helft van de jaren vijftig is de zoektocht van Bedaux naar een meer moderne architectuur goed herkenbaar. De strakke betonnen structuur wordt gevuld met metselvlakken. Het gebouw in één laag met een plat dak en grote ramen heeft bijzondere elementen. Het middendeel met de teruggelegen ingang is als loggia vormgegeven met twee ronde kolommen. De betonnen lijst van het middenportaal heeft afgeronde hoeken. De beide zijdelen springen iets naar voren. De dakrand bestaat uit een geprofileerde lijst. De betonnen plint aan de onderkant lijkt te zweven door de iets terugwijkende fundering. Bedaux heeft veel middelen ingezet om het strenge karakter van de doosvorm en het betonskelet te verzachten. Deze naoorlogse bouwstijl, waarin modernisme en traditionalisme samengaan, wordt shake handsarchitectuur genoemd.

Het gebouw heeft aan kwaliteit ingeboet door zonweringen, vervanging van de stalen ramen, en bont schilderwerk maar de originele staat is nog duidelijk herkenbaar. Het is nu een kunstatelier.