Hoofdgebouw UVT, Tilburg | 1962

Een schitterend gebouw. Zonder twijfel zijn magnum opus. Het ontwerp heeft een lange en moeizame aanloop gehad. Het eerste ontwerp van 1952 in traditionele stijl werd afgekeurd, ook na een aanpassing. Te weinig uitstraling voor de stedenbouwkundige as naar de binnenstad. Op aandringen van de gemeente werd samenwerking gezocht met Jan van der Laan, een architect met veel ervaring. Hun gezamenlijk ontwerp was classicistisch en geometrisch van opzet. Het werd goedgekeurd maar tijdelijk stopgezet. Na latere aanpassingen vanwege nieuwe eisen en prognoses werd het ook door de rijksoverheid goedgekeurd. Maar Bedaux zag dit ontwerp niet meer zitten, raakte overspannen en maakte een radicaal nieuw ontwerp. Van der Laan stemde in en werkte het mee uit. Met dit schitterende gebouw als resultaat. Een groot vierkant blok in drie lagen waarin twee hoven asymmetrisch zijn uitgespaard. De ingenieuze plattegrond waarin de aula, grote collegezaal en het trappenhuis de hoekstenen vormen, is een ware ruimtelijke beleving. De variatie in ruimten en de opeenvolging daarvan is een “promenade architectural”. Door de toegepaste materialen (m.n. de Noorse leisteen met witmarmeren banden voor de vloeren en het schoon metselwerk van de muren) en de lichtval van ramen en puien heeft het gebouw een bijzonder serene sfeer, die sommige met kloosters associëren. Ook de ligging in de bosrijke omgeving draagt daaraan bij. De gevels met muschelkalksteen en wisselende raampartijen zijn nergens identiek. Eerder verstild en humaan. Vooral de grote doorlopende pui rondom de westelijke binnenhof,  waaronder de vloer van binnen naar buiten doorloopt, is met zijn ranke detaillering iconisch. Bijzonder zijn ook de trappenhuizen, de sobere ornamentiek en het opgetilde dak van de aula.

Het Cobbenhagengebouw is modernistisch te noemen, maar toont tevens nog traditionalistische invloeden (materiaalgebruik, ingetogen schaal en vormen). Bovenal is het een “Bedaux” door de eigen en unieke wijze waarop hij stijlelementen kiest en verweeft.
Het gebouw heeft de onvermijdelijke aanpassingen ondergaan. Soms is dat met veel respect gedaan zoals de brandwerende deuren, soms ook minder gevoelig. De trafo in de binnenhof en de dakopbouw voor de technische voorzieningen doen afbreuk aan de serene sfeer.