In deze woning zie je het begin van een dynamiek in bouwstijl, die veel van Bedaux’ woningontwerpen kenmerken. Deze woning vormt een schakel tussen zijn eigen woning van ’38 en woonhuis Aijer van ’42. Bedaux laat hier de barokke topgevels los en kiest voor meer sobere vormen. De voorgevel is nog romantisch, de achtergevel aan de tuinkant is al veel strakker. Bedaux zou Bedaux niet zijn als hij niet speelt met stijlvormen. Aan de zijgevel maakt hij toch weer een Vlaamse klokgevel. Dit spel maakt hem ongrijpbaar. Hij laat zich niet indelen bij de Delftse of Bossche School.
Deze woning heeft verschillende volumes, die tot een evenwichtig geheel zijn samengevoegd. De vooruit geschoven garage is door een muur gekoppeld aan het huis. Veel siersmeedwerk siert het huis: de luifels van de voor- en zijdeur, balkon- en terrashekjes, het bouwjaar op de voorgevel, lantaarn en het smeedwerk op de schoorsteen. Ook binnen valt veel te beleven. Houten zuilen en een grote boog in de woonkamer, smeedwerk bij de trap en een hekwerk.
De woning verkeert op de schoorsteenkap na nog in goede staat.